امان از این تنهایی

ای صد داد از غم تنهایی

کجایی ای عشق رویایی

که صد داد از این جدایی

مرغان همه جستند از این دریای طوفانی

من ماندم به عشق تو

در این گرداب تنهایی

منم و رویای یک عشق خیالی

در این کوچه سرد و پر ز تنهایی

مرغان همه به وقت رفتن گفتند بیا

چرا که تو دگر باز نمی آیی

نرفتم و ماندم در این رویای خیس و بارانی

چون می دانم می آیی یک روز، ز افق روشنایی

نوشته شده در دوشنبه 88/7/13ساعت 4:38 عصر توسط رز نظرات ( ) |