بگذار که با گریه خود شاد بمانم

آنم که چو ویران شوم آباد بمانم

در بال و پر خود زدم آتش که بسوزم

زآن پیش که در پنجه صیاد بمانم

من نام خود از دفتر ایام زدودم

چون نیستم آن قصه که در یاد بمانم

ناشادی ما گر سبب شادی غیر است

شادم که بمانم من و ناشاد بمانم

جز بر کرم دوست ، نیازی به کسم نیست

اینگونه شدم که بنده آزاده بمانم.

نوشته شده در دوشنبه 88/9/23ساعت 4:37 عصر توسط رز نظرات ( ) |